ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ. ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ.

από την Vasso Zacharof,

Οταν γινεται διακριση αναμεσα σε διανοουμενους και μη διανοουμενους, στην πραγματικοτητα αυτη η διακριση αναφερεται μοναχα στην αμεση κοινωνικη λειτουργια της επαγγελματικης κατηγοριας των διανοουμενων, δλδ γινεται με βαση την κατευθυνση προς την οποια κλινει το κεντρο βαρους της ειδικης επαγγελματικης δραστηριοτητας: στη διανοητικη επεξεργασια η στη νευρο-μυικη προσπαθεια. 

Πραγμα που σημαινει πως αν μπορει να μιλησει κανεις για διανοουμενους, δεν μπορει εξ ισου να μιλησει και για μη διανοουμενους, γιατι μη-διανοουμενοι δεν υπαρχουν.Αλλα κι αυτη ακομη η σχεση αναμεσα στη διανοητικη-εγκεφαλικη επεξεργασια και στη νευρο-μυικη προσπαθεια δεν ειναι παντα η ιδια και κατα συνεπεια υπαρχουν διαφορα επιπεδα ειδικης πνευματικης δραστηριοτητας.Δεν υπαρχει ανθρωπινη  δραστηριοτητα απ’οπου να μπορουμε ν’αποκλεισουμε καθε διανοητικη παρεμβαση κι ουτε να μπορουμε να ξεχωρισουμε τον homo faber απ’τον homo sapiens. 

Tελικα, καθε ανθρωπος αναπτυσσει, εξω απο το επαγγελμα του και καποια διανοητικη δραστηριοτητα, ειναι δλδ ενας “φιλοσοφος”, ενας καλλιτεχνης, ενας ανθρωπος με γουστο, συμμετεχει σε μια κοσμοαντιληψη, εχει μια συνειδητη γραμμη ηθικης συμπεριφορας, κι ως εκ τουτου συμβαλλει στο να στερεωθει η να τροποποιηθει μια κοσμοαντιληψη και να δημιουργησει , δλδ, νεους τροπους σκεψης…

Οι διανοουμενοι ειναι οι ‘υπαλληλοι’ της κυριαρχης ομαδας, για την ασκηση των εξαρτημενων λειτουργιων της κοινωνικης ηγεμονιας και της πολιτικης διοικησης, δλδ:

1) Της αυθορμητης συγκαταθεσης μεγαλων μαζων του πληθυσμου στην καθοδηγηση της κοινωνικης ζωης απ’τη βασικη κυριαρχη ομαδα, συγκαταθεση που γεννιεται “ιστορικα” απ’ το κυρος (και κατα συνεπεια κι απο την εμπιστοσυνη) που προδινουν στην κυριαρχη ομαδα

η θεση της κι η αποστολη της στον κοσμο της παραγωγης.

2)Του μηχανισμου κρατικης βιας που εξασφαλιζει με “νομιμο” τροπο την πειθαρχια των ομαδων που δεν “συγκατατιθενται” ουτε ενεργητικα ουτε παθητικα, μηχανισμος που δημιουργηθηκε για ολη την κοινωνια με προβλεψη για την περιοδο των κρισεων στη διοικηση και στην καθοδηγηση, οταν δλδ λιγοστευει η αυθορμητη συγκαταθεση.

ΕΜΕΙΣ ειμαστε ολοι διανοουμενοι….ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ.